Αιτήματα της Παγκύπριας Συντεχνίας ΙΣΟΤΗΤΑ σε σχέση με τη ρύθμιση για την επιταχυνόμενη ανέλιξητων χαμηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα

Τα τρία εκκρεμή αιτήματα της Παγκύπριας Συντεχνίας ΙΣΟΤΗΤΑ είναι τα εξής:

1. Συμπερίληψη των συναδέλφων που υπηρετούν στις κλίμακες Α1, Α2 και Α5(ii) και Α4 και Α7(ii) στις ρυθμίσεις για επιταχυνόμενη ανέλιξη:

Η Συντεχνία ζητά να συμπεριληφθούν στις ρυθμίσεις για την επιταχυνόμενη μισθολογική ανέλιξη όχι μόνο οι υπάλληλοι που υπηρετούν στις συνδυασμένες κλίμακες Α2, Α5 και Α7(ii), αλλά και οι υπάλληλοι στις κατώτερες κλίμακες Α1, Α2 και Α5(ii) που λαμβάνουν χαμηλότερες απολαβές και έχουν μεγαλύτερη ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης, καθώς και οι υπάλληλοι στις κλίμακες Α4 και Α7(ii).

• Αναγνώριση όλων των χρόνων υπηρεσίας στις κατώτερες κλίμακες για τους υπαλλήλους που αναβαθμίστηκαν το 2020 ή το 2022:

Η Συντεχνία ζητά όπως για τους υπαλλήλους που αναβαθμίστηκαν από τις κλίμακες Α1, Α2 και Α5(ii) στις κλίμακες Α2, Α5 και Α7(ii) το 2020 ή το 2022, αναγνωριστεί και προσμετρηθεί ολόκληρη η προϋπηρεσία τους στις κατώτερες κλίμακες ωσάν αυτή να διανύθηκε στην κλίμακα Α2 για σκοπούς ένταξης στην Α7(ii) μετά από 18 χρόνια, όπως προνοεί η ρύθμιση.

• Αναγνώριση της υπηρεσίας που προσφέρθηκε με συμβόλαια ορισμένου χρόνου:

Η Συντεχνία διεκδικεί, σύμφωνα και με τις πρόνοιες της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ και του εναρμονιστικού Νόμου 98(Ι)/2003, την αναγνώριση για μισθολογικούς σκοπούς της υπηρεσίας που είχε προσφερθεί με συμβάσεις ορισμένου χρόνου πριν τη μετατροπή σε αορίστου χρόνου ή τον διορισμό σε μόνιμες θέσεις, η οποία για τους περισσότερους ανέρχεται σε 30 μήνες και για κάποιους εκτείνεται μέχρι και μία δεκαετία.

       Ιδιαίτερα σε σχέση με την τελευταία διεκδίκηση, το υφιστάμενο καθεστώς επιταχυνόμενης ανέλιξης, παραλείποντας την αναγνώριση των ετών προϋπηρεσίας με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, παραβιάζει κατάφωρα τον περί Εργοδοτουμένων με Εργασία Ορισμένου Χρόνου (Απαγόρευση Δυσμενούς Μεταχείρισης) Νόμο του 2003.

       Συγκεκριμένα, το άρθρο 5(1) του εν λόγω Νόμου απαγορεύει ρητά τη λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση των εργαζομένων ορισμένου χρόνου σε σχέση με τους αορίστου χρόνου/μόνιμους συναδέλφους τους όσον αφορά τους όρους και τις συνθήκες απασχόλησης, εκτός εάν η διαφορετική μεταχείριση δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους.

       Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 5(3), όπου για τη χορήγηση συγκεκριμένων εργασιακών δικαιωμάτων απαιτείται περίοδος προϋπηρεσίας, η περίοδος αυτή θα πρέπει να είναι ίδια τόσο για τους ορισμένου χρόνου όσο και για τους μόνιμους/αορίστου χρόνου υπαλλήλους, εκτός εάν αντικειμενικοί λόγοι δικαιολογούν διαφορετική διάρκεια.

       Άρα, η παντελής εξαίρεση των ετών υπηρεσίας που προσφέρθηκαν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου από τον υπολογισμό των 18 ετών για ένταξη στην κλίμακα Α7(ii), συνιστά απαγορευμένη δυσμενή διάκριση σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου, κατά παράβαση των άρθρων 5(1) και 5(3) του Νόμου, καθώς δεν εντοπίζεται στην προκειμένη περίπτωση κανένας αντικειμενικός λόγος που να δικαιολογεί τη μη αναγνώριση της εν λόγω πολύχρονης προϋπηρεσίας.

       Πρόκειται, συνεπώς, για παράνομη δυσμενή μεταχείριση των συναδέλφων που είχαν εργαστεί επί μακρόν ως έκτακτοι πριν μετατραπούν σε αορίστου χρόνου ή διοριστούν ως μόνιμοι, κατά παράβαση της κοινοτικής Οδηγίας 1999/70/ΕΚ και του εναρμονιστικού Νόμου 98(Ι)/2003, οι οποίοι απαγορεύουν τις διακρίσεις σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου και επιτάσσουν την ίση μεταχείρισή τους με τους αορίστου χρόνου/μόνιμους υπαλλήλους ως προς τα εργασιακά δικαιώματα και τις συνθήκες απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένης και της μισθολογικής ανέλιξης.